Το ξενοδοχείο Columbia: Η θρυλική «αμαρτωλή φωλιά» του Britpop και της ροκ σκηνής του Λονδίνου

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και καθ’ όλη τη διάρκεια των ’80s και ’90s, το Columbia ξεχώριζε με τα φτηνά δωμάτια, το μπαρ που λειτουργούσε ωσπεράν όλο το 24ωρο και την ανεκτικότητα στη φασαρία και τα ξεσπάσματα των ροκ σταρ. Ήταν το μέρος όπου μουσικοί και roadies έβρισκαν καταφύγιο για πάρτι, καταχρήσεις και τρελές ιστορίες – επιπλέον και έριχναν καρέκλες από τα παράθυρα, όπως οι Oasis μια αυγή.

Ο Νόελ Γκάλαχερ έγραψε το τραγούδι «Columbia» προς τιμήν αυτού του ξενοδοχείου, το οποίο υπήρξε το «κέντρο του ροκ σε ρολ», όπως το περιγράφει ο Κλιντ Μπουν των Inspiral Carpets. Πραγματικά, από την άφιξη συγκροτημάτων σε μίνι λεωφορεία ως την καθημερινή παρέα με θρύλους όπως ο Νόντι Χόλντερ των Slade, το Columbia ήταν το σημείο όπου τα όνειρα και οι υπερβολές της μουσικής σκηνής ζωντάνευαν.

Αν και το ξενοδοχείο διατηρεί τη «βικτοριανή ατμόσφαιρά» του και λειτουργεί επιπλέον σήμερα, πλέον δεν είναι το «ανήθικο καταφύγιο» που υπήρξε. Οι περιγραφές για δημόσιες χρήσεις ναρκωτικών, ανοιχτό σεξ και εκρηκτικές συμπεριφορές έχουν δώσει τη θέση τους σε πιο ήπιες νύχτες.

Ωστόσο, όσοι έζησαν εκείνες τις ημέρες, όπως η μουσική εμπειροπόλεμος Κάρεν Ράτνερ, θυμούνται το Columbia ως «μια αδελφότητα ροκ σε ρολ», ένα μέρος όπου το μυστήριο, η ξεσηκωμός και η ακαταστασία συνυπήρχαν με το ταλέντο και το πάθος. Σε μια εποχή πριν τα κοινωνικά media, το ξενοδοχείο αυτό υπήρξε το ιδανικό καταφύγιο για τους μουσικούς να ζήσουν αυθεντικά και ελεύθερα.

Για την ιστορία, το Columbia δεν ήταν πάντα το ιδανικό μέρος για όλους· κάποιοι όπως ο Λουκ Χέινς των Auteurs θυμούνται με δυσφορία τις βαρετές συζητήσεις και την αμήχανη ατμόσφαιρα. Παρ’ όλα αυτά, η μαγεία του παραμένει ανεξίτηλη στις μνήμες των πιο παθιασμένων.

Το ξενοδοχείο Columbia, με τη μοναδική του ιστορία, αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο της βρετανικής ροκ και Britpop σκηνής — μια εποχή που δύσκολα θα επαναληφθεί, αλλά πάντα θα εμπνέει.