Κοινή η μοίρα στρατιωτικών σχολών και βραχονησίδων

Ως Έλληνες πέφτουμε συχνά από τα σύννεφα και απορούμε για πολλά. Οι στρατιωτικές σχολές, με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων, προκύπτει ότι δεν ενδιαφέρουν τους ελληνόπαιδες και εκτός από την έκπληξη εμφανίζεται και η δικαιολογία… φταίνε οι μισθοί που είναι μικροί! Που σημαίνει ότι αν αυξηθούν το πρόβλημα θα λυθεί αυτόματα.

Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δεν είναι. Οι στρατιωτικές σχολές απαξιώθηκαν, καθώς η καταναλωτική νοοτροπία που επιλέχθηκε ως αντίληψη στη μεταμοντέρνα κοινωνία μας (που θέλει να εξευρωπαϊστεί αποελληνιζόμενη) με σχεδόν υπερκομματική στήριξη, έφερε τα αποτελέσματα που βλέπουμε.

Εξορίσθηκαν στο πυρ το εξώτερον τα ιδανικά που υπήρχαν ως συστατικά στοιχεία του έθνους και της ιστορίας του, ως αναχρονισμοί, για να αντικατασταθούν με επ’ αμοιβή ανθρωπισμό και ψευδο-προοδευτικές αντιλήψεις. Εκείνα τα ιδανικά μαγνήτιζαν τις ψυχές των νέων και έκαναν τις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων να μοιάζουν ιδανικές. Γιατί έπρεπε να έχει κάποιος τρέλα -με την καλή έννοια- ώστε να θέλει να πετάξει με F-16 και να γίνει πιλότος.

Σήμερα εκείνη την τρέλα την αντικατέστησαν τα βίντεο στο tik tok που παρέχουν δημοσιότητα, σε εύρος που ποτέ δεν είχε φανταστεί ο Άντι Γουόρχολ όταν έλεγε: «Στο μέλλον όλοι θα είναι διάσημοι για δεκαπέντε λεπτά». Με τη δημοσιότητα έρχεται στην επιφάνεια σε ασύλληπτα μεγάλο «τονάζ» η φθήνια και ο ξεπεσμός, ως κοινοί παρονομαστές για την αποκαθήλωση των πάντων.

Γιατί απορούμε όμως για τις στρατιωτικές σχολές και δεν απορούμε για το ότι ενώ έχουμε το πρόβλημα, τα νησιά μας που διεκδικεί (μικρά ακατοίκητα ή βραχονησίδες) η Τουρκία, εμείς δεν κάνουμε τίποτα να τα κατοικήσουν όπου υπάρχει δυνατότητα άνθρωποι που θα θέλουν να ζήσουν εκεί. Ποια είναι τα κίνητρα που δίνονται για να πάνε οικογένειες εκεί και ποια είναι η εκστρατεία για να βρεθούν αυτοί οι άνθρωποι;

Μήπως ακούσατε τίποτα από κανέναν να λέγεται; Εδώ περάσαμε ολόκληρη πανδημία όπου δώσαμε ένα σωρό λεφτά στο ΕΣΥ και κάνεις τον σταυρό σου αν πας διακοπές το καλοκαίρι σε μικρό νησί… Οι γιατροί δεν πάνε (για διάφορους λόγους) και τις ανάγκες τις καλύπτουν αγροτικοί ιατροί. Είναι και η θάλασσα που πρέπει να επιτρέπει τις επισκέψεις θα πουν κάποιοι, αλλά το πρόβλημα δεν είναι η θάλασσα αλλά εμείς και η οργάνωσή μας που πάσχει.

Οι στρατιωτικές σχολές αφέθηκαν στη μοίρα τους (αν και κάτι λέει ότι θα κάνει τώρα ο Νίκος Δένδιας), με την έννοια ότι υπονομεύθηκαν με ευθύνη όλων τα εθνικά ιδανικά κυρίως μετά το 1980, έτσι και στα ερημονήσια οι Τούρκοι βρίσκουν πόρτα ανοιχτή και μπαίνουν.

Διότι είναι καλό το Θαλάσσιο Πάρκο του Αιγαίου (όχι γιατί προστατεύουμε γενικά τη θάλασσα, αλλά γιατί κάνουμε δραστηριότητες ως ιδιοκτήτες στο ελληνικό Αιγαίο) αλλά θα ήταν άριστο αν περιελάμβανε περισσότερες αμφισβητούμενες βραχονησίδες που εμείς θα φροντίζαμε ήδη να έχουν κατοικηθεί από ιθαγενείς.